Uprawiając odmiany czereśni o średniopóźnej i późnej porze dojrzewania owoców sadownik ekologiczny musi czynić wiele starań, by chronić owoce przed nasionnicą trześniówką – szkodnikiem powodującym ich robaczywienie. W sadzie ekologicznym nie jest to łatwe zadanie, ale możliwe.
Sercówka z Wąsewa
Odmiana o średniopóźnej porze dojrzewania owoców i bliżej nieznanym pochodzeniu. Niegdyś spotykana w centralnej Polsce.
- Drzewo rośnie silnie, tworzy gęstą, półwzniesioną koronę.
- W okres owocowania wchodzi średnio wcześnie, plonuje corocznie, średnio obficie.
- Jest wytrzymałe na mróz i mało podatne na choroby.
- Owoce średniej wielkości lub duże, o masie 7–8 g, sercowatego kształtu.
- Skórka żółta, pokryta jasnoczerwonym rumieńcem. Miąższ kremowożółty, miękki, kwaskowy, średnio smaczny. Sok bezbarwny.
- Pestka średniej wielkości, wydłużona.
- Szypułka dość długa, o średniej grubości.
- Dojrzewanie owoców przypada w piątym tygodniu dojrzewania czereśni, zwykle w pierwszych dniach lipca.
- Owoce są mało podatne na pękanie w czasie deszczu.
- Odmiana ta jest łatwa w uprawie, a owoce mogą być wykorzystywane zarówno jako deserowe, jak również – przetwórcze.
Gubińska Czarna
(syn.: Komorowska, Gubener Schwarze Knorpelkirsche, Noir de Guben) Odmiana prawdopodobnie niemiecka, o nieznanym rodowodzie.
- Drzewo szczepione na czereśni ptasiej rośnie średnio silnie. Tworzy małą, kulistą koronę, zwykle bez przewodnika.
- Późno wchodzi w okres owocowania. Plonuje regularnie, ale niezbyt obficie.
- Jest średnio wytrzymałe na mróz i mało podatne na choroby.
- Owoce są średniej wielkości, niekiedy drobne, o przeciętnej masie 6,0–6,5 g, kuliste, dość twarde (chrząstka).
- Skórka początkowo ciemnoczerwona, a w pełnej dojrzałości czarna. Miąższ ciemnoczerwony, jędrny, soczysty, słodki, smaczny. Sok ciemnoczerwony.
- Pestka średniej wielkości, kulista. Szypułka krótka, dość gruba, jasnozielona.
- Dojrzewanie przypada na przełom piątego i szóstego tygodnia dojrzewania czereśni. Mimo, że owoce są jędrne, to rzadko pękają podczas deszczu.
Czarna z Turwi
(syn.: Czarna Późna z Turwi) Odmiana nieznanego pochodzenia, niegdyś popularna w ogrodach przydomowych.
- Drzewo, szczepione na czereśni ptasiej, rośnie silnie. Tworzy dość rzadką, kulistą koronę.
- W okres owocowania wchodzi średnio wcześnie.
- Plonuje dość regularnie, obficie.
- Jest wytrzymałe na mróz i niepodatne na choroby.
- Owoce średniej wielkości, o masie 6–8 g, sercowate. Skórka ciemnoczerwona, lśniąca.
- Miąższ ciemnoczerwony, chrząstkowaty, soczysty, dość trudno odchodzący od pestki, smaczny.
- Pestka średniej wielkości, jajowata.
- Szypułka średniej długości i grubości.
- Owoce zbiera się na przełomie szóstego i siódmego tygodnia dojrzewania czereśni. Ich zaletą jest mała podatność na pękanie w czasie deszczu.
Schneidera Późna
(syn.: Kozerska, Kasztany, Kasztanioki) Stara odmiana niemiecka, o bliżej nieznanym rodowodzie, do niedawna powszechnie uprawiana w Polsce. Jej zaletą są atrakcyjne i bardzo smaczne owoce, będące wzorcem dla dobrego smaku czereśni.
- Drzewo szczepione na czereśni ptasiej rośnie bardzo silnie. Tworzy ogromną, szerokostożkowatą, luźną koronę.
- W okres owocowania wchodzi średnio wcześnie, plonuje dość regularnie, ale niezbyt obficie.
- Jest średnio wrażliwe na mróz, mało podatne na raka bakteryjnego oraz na choroby grzybowe czereśni.
- Owoce są duże, o masie 8–9 g, szeroko sercowatego kształtu. Skórka wiśniowobrązowa, a w pełnej dojrzałości – brązowoczarna, lśniąca. Miąższ jasnoczerwony, jędrny (chrząstka), słodko-winny, bardzo smaczny.
- Pestka średniej wielkości, wydłużona. Szypułka dość długa, wiotka.
- Dojrzewanie owoców przypada na koniec szóstego tygodnia dojrzewania czereśni.
- Schneidera Późna jest odmianą wybitnie deserową, choć owoce są przydatne również na kompoty.
- W czasie opadów deszczu dojrzewające owoce są umiarkowanie podatne na pękanie.
Buttnera Czerwona
(syn.: Poznańska, Büttners Rote Knorpelkirsche, Altenburger Melonenkirsche) Odmiana niemiecka, o nieznanym bliżej rodowodzie. Jeszcze do niedawna była powszechnie uprawiana w Polsce, zarówno w ogrodach przydomowych, jak i w sadach towarowych. Jest dobrze dostosowana do warunków klimatyczno-glebowych Polski, ale najczęściej jej drzewa były uprawiane w Polsce Centralnej i w okolicach Poznania.
- Drzewo szczepione na czereśni ptasiej rośnie silnie lub bardzo silnie, tworząc szerokostożkowatą koronę, która w wieku starszym staje się coraz bardziej rozłożysta.
- W okres owocowania wchodzi wcześnie i plonuje corocznie, obficie.
- Jest wytrzymałe na mróz i mało podatne na choroby. Obecnie drzewa tej odmiany warto sadzić na karłowych podkładkach.
- Owoce są średniej wielkości lub duże, o masie 7–8 g, szerokosercowate.
- Skórka jasnożółta, lśniąca, pokryta czerwonym rumieńcem. Miąższ jasnożółty, chrząstkowaty, w pełnej dojrzałości bardzo słodki, aromatyczny, bardzo smaczny. Sok bezbarwny.
- Pestka średniej wielkości, owalna. Szypułka średnio długa i dość gruba.
- Odmiana późna i plenna, jej owoce dojrzewają na przełomie szóstego i siódmego tygodnia dojrzewania czereśni.
- W czasie opadów deszczu, niestety, pękają.
Dr hab. Elżbieta Rozpara, prof. IO Instytut Ogrodnictwa – PIB w Skierniewicach
fot. tyt. envato.elemnets
