Czym się charakteryzuje klon czerwony?
Klon czerwony to drzewo o stożkowatej lub kulistej koronie. W zależności od odmiany osiąga wysokość 10 m i szerokość 7 m. Liście są zielone z wierzchu i błyszczące, a jesienią przebarwiają się na niezwykle atrakcyjny czerwony kolor. Kwiaty pojawiają się w marcu i również są czerwone. Z tego gatunku klonu można pobierać sok na syrop klonowy.
Jakie są odmiany klony czerwonego?
Drzewo to osiąga naprawdę duże rozmiary, dlatego do ogrodów warto wybierać te odmiany klonu czerwonego, które charakteryzują się mniej intensywnym wzrostem, ale także przebarwiają się na jesień.
Klon czerwony „Brandywine”
„Brandywine” to odmiana o szeroko stożkowej koronie. Osiąga od 8 do 10 m wysokości. Liście zielone z delikatnym niebieskawym odcieniem, od spodu są jasne. Jesienią pięknie przebarwiają się na intensywny purpurowoczerwony kolor.
Klon czerwony „Scanlon”
Odmiana ta dorasta do 10-12 m wysokości i 3-4 m szerokości. Liście „Scanlona” są ciemnozielone i błyszczące, a od spodu matowe. We wrześniu przechodzą w pomarańczowoczerwony kolor.
Klon czerwony „Red Sunset”
Odmiana ta dorasta do 15 m wysokości. Odznacza się wspaniałą i imponującą koroną. Liście oczywiście jesienią przebarwiają się na intensywną czerwień. Efekt jest długotrwały i bardzo intensywny, dlatego jest to jedna z najpiękniejszych odmian.
Klon czerwony „October Glory”
Ta odmiana osiąga około 20 m wysokości. Korona jest stożkowata o okrągłej średnicy 7-10 m. Liście ciemnozielone, błyszczące, od spodu niebieskie, o długości do 10 cm. „October Glory” przebarwia się jesienią na kolor od intensywnie szkarłatnego do pomarańczowoczerwonego. Pachnące miodem dwupienne kwiaty pojawiają się na długo przed rozwinięciem się liści, a więc na przełomie marca i kwietnia. Mają ciemnoczerwoną barwę i zebrane są w zwarte kwiatostany.
Jak uprawiać klon czerwony?
Stanowisko idealne dla wzrostu tego drzewa jest słoneczne lub częściowo zacienione, najlepiej osłonięte od wiatrów. Klon czerwony preferuje gleby wilgotne, przepuszczalne oraz lekko kwaśne. Toleruje również lekki odczyn zasadowy. Pamiętajmy, że roślina ta nie będzie dobrze rosnąć na glebach zalewanych i podmokłych. Jest wrażliwa również na nadmiar wapnia. Jako ściółka w uprawie klonu czerwonego przyda się kora sosnowa – lekko zakwasi ona podłoże, a także uchroni drzewo przed przemarznięciem w zimniejsze dni.
Odmiany klonów, które są mrozoodporne, dobrze jest sadzić jesienią, w październiku bądź listopadzie. Natomiast raczej zaleca się sadzenie tej rośliny dopiero wiosną. Przez co najmniej kilka lat po zasadzeniu drzewa będą wymagały przedzimowego okrycia. W czasie susz podlewamy młode okazy klonów, natomiast te starsze poradzą sobie z okresowym niedoborem wody.
Czy przycinać klon czerwony?
Nie jest zlecane cięcie klonu czerwonego, gdyż wykazuje on naturalną oraz samoistną równowagę przy tworzeniu rozgałęzień. W ten sposób tworzy zwarty pokrój. Należy więc ograniczyć przycinanie drzewa do usuwania pędów, które są słabe, chore bądź krzyżują się. Z pewnością cięcia klony nie należy wykonywać w okresie bezlistnym – a więc zimą lub na przedwiośniu. Wówczas dochodzi do obfitego wyciekania soków z rany po przycięciu, co znacznie osłabia drzewo. Lepiej więc, jeżeli cięcia będziemy wykonywać latem, gdy krążenie soków w roślinie nie jest aż tak intensywne.
Jakie są choroby klonu czerwonego?
Bardzo popularną i groźną chorobą klonów jest werticilioza. Jej objawy to przede wszystkim schnące liście, co można zaobserwować latem. Liść żółknie, następnie brązowieje, a w konsekwencji opada z drzewa. Do infekcji dochodzi poprzez rany na korzeniach. Należy więc szczególnie pamiętać, aby nie sadzić klonu na miejscu innych chorych roślin. Jeśli zaobserwujemy objawy choroby, należy jak najszybciej usunąć chore pędy, a zarażone rośliny opryskać specjalnym środkiem.
Inną niebezpieczną chorobą jest mączniak prawdziwy. Objawia się on poprzez biały, mączysty nalot na liściach. Po kilkunastu dniach nalot ciemnieje, a zarodniki tego grzyba przenoszą się na sąsiednie pędy i rośliny. Grzyb ten zimuje w opadłych liściach. Wywoływanej przez niego chorobie sprzyjają częste opady deszczu oraz różnice wilgotności powietrza w dzień i w nocy.
Czarna plamistość liści klonu ujawnia się chlorotycznymi, jasnymi i okrągłymi plamami. Po pewnym czasie zabarwiają się one na żółto, a w ich miejscu pojawiają się czarne punkty. W okresie letnim najczęściej okrywają one już całą powierzchnię liścia, co tworzy jednolitą, błyszczącą plamę z żółtą obwódką. Ważne jest więc usuwanie spadających liści, gdyż zimuje w nich grzyb. Należy także nie zwilżać liści podczas podlewania.
Kamila Berthold
Fot. Pixabay
