1. Begonia koralowa (Begonia maculata)
Zestawienie otwiera piękna i oryginalna roślina pochodząca z tropikalnej części Brazylii. Jeżeli dobrze się nią zaopiekujemy, odwdzięczy się szybkim wzrostem – a może dorosnąć nawet do 100 cm wysokości. Z masywnej i wzniesionej łodygi wyrastają charakterystyczne, duże i miękkie liście o sercowatym kształcie. Dodatkowo na oliwkowym tle odznaczają się duże, jasne cętki. Z kolei spodnia strona blaszki liściowej wybarwiona jest na kolor bordowy.
Ta piękna i wdzięczna roślina potrzebuje jasnego stanowiska. Optymalna temperatura dla niej to 18-22°C latem i 15-18°C zimą. Begonia koralowa wymaga także żyznej gleby o lekko kwaśnym odczynie. Lubi wilgotne powietrze, pamiętajmy jednak, że tej rośliny nie należy zraszać!
2. Irezyna Herbsta (Iresine Herbstii)
Ta roślina również pochodzi z Brazylii. W swojej ojczyźnie rośnie jako niewysoki krzew. Na jej rozgałęzionych pędach ulokowane są lancetowate liście wybarwione na różnorodne odcienie purpury oraz różu. Najczęściej przybierają barwę amarantowo-purpurową, ale zdarzają się również okazy o liściach koloru czerwonego wina. Irezyna może jednak kwitnąć, a jej kwiaty są drobne, białe lub kremowe. Można je spokojnie usunąć, aby zbytnio nie osłabiały rośliny.
Irezyna potrzebuje dobrze nasłonecznionego stanowiska. Preferuje ona gleby żyzne, przepuszczalne i umiarkowanie wilgotne. Najlepiej sprawdzi się uniwersalna ziemia do kwiatów doniczkowych, dodatkowo rozluźniona piaskiem (w proporcji 4:1).
3. Afelandra czworokątna (Aphelandra squarrosa)
Chociaż roślina ta tworzy imponujące, żółte kłosy kwiatostanów, to jednak najbardziej zachwycają jej liście. Są one ciemnozielone, ale z wyraźnie widocznym, jasnym unerwieniem. Kształt liści jest eliptyczny bądź owalny. Mogą one osiągać nawet do 20 cm długości. W zależności od odmiany afelandry, unerwienie może być żółto-kremowe bądź srebrzysto-białe. Chociaż w tropikalnych lasach roślina ta dorasta do 100 cm wysokości i 80 cm szerokości, to w warunkach domowych należy ją przycinać, aby zachować jej zwarty pokrój.
Afelandra wymaga bardzo jasnego stanowiska uprawy, lecz pamiętajmy, aby chronić ją przed bezpośrednim działaniem promieni słonecznych, gdyż jej liście łatwo ulegają poparzeniom. W okresie wegetacji roślina ta powinna znajdować się w pomieszczeniu o temperaturze pokojowej, z kolei na zimę wchodzi ona w stan spoczynku, dlatego warto obniżyć temperaturę w pokoju do około 15-18°C. Afelandra lubi zraszanie liści, pamiętajmy jednak, aby woda zawsze była miękka i odstana. Dodatkowo warto wiedzieć, że jest to roślina niezwykle odporna na opary z kuchenek gazowych. Z tego względu warto zaprosić ją do kuchni!
4. Czermiówka ‘Flaming Red’ (Homalomena rubescens ‘Flaming Red’)
Ta odmiana czermiówki pochodzi z Indonezji. Ma ona kępiasty pokrój i może dorastać do 150 cm wysokości. Zachwycające liście są duże, sercowate, o burgundowym zabarwieniu. Jej wydłużone ogonki liściowe przybierają charakterystyczny odcień ciemnej czerwieni wpadającej w brąz. Lśniące i gładkie listowie może osiągać do 50 cm długości. Blaszki liściowe mają faliste obrzeża, co nadaje czerniówce bardzo niebanalny wygląd.
Homalomena preferuje stanowiska dobrze oświetlone, ze światłem rozproszonym. Dobrze sprawdzi się również w zacienionym pomieszczeniu. Istnieje jednak ryzyko, iż bez dostatecznej ilości światła jej liście i ogonki liściowe nie będą idealnie wybarwione. Podłoże dla czermiówki powinno być przepuszczalne, o lekko kwaśnym odczynie. Roślina ta lubi dużą wilgotność powietrza. Należy pamiętać, aby jej nie zraszać.
5. Fitonia czerwona (Fittonia verschaffeltii)
Piękna, czerwonolistna odmiana popularnej fitonii to jedna z najbardziej ozdobnych, przyciągających uwagę roślin. Tworzy ona gęstwinę liści o niezwykłym ubarwieniu. Blaszka liściowa przybiera kolor – jak wskazuje nazwa tej niewielkiej rośliny – intensywnej czerwieni wpadającej w róż. Inne popularne odmiany fitonii wybarwiają się na biel czy pomarańcz. Bardzo często umieszcza się ją w ogrodach w szkle. Kompozycjom w słoikach nadaje ona szczególnego charakteru.
To roślina ciepłolubna, nieznosząca niskich temperatur i przeciągów. Nie możemy więc fundować jej drastycznych spadków temperatury. Fitonia nie lubi również suchego powietrza, dlatego właśnie najpiękniej będzie rosnąć w szkle. Najlepiej będzie czuć się na stanowisku zacienionym, tam, gdzie nie będą padać na nią bezpośrednie promienie słoneczne. Pamiętajmy, że roślina ta wytwarza bardzo płytki system korzeniowy, nie może więc znajdować się w zbyt głębokiej doniczce. Fitonia jest rośliną kwasolubną, a najlepiej rośnie w ziemi wilgotnej, torfowej oraz bogatej w substancje odżywcze.
6. Kaladium dwubarwne (Caladium bicolor)
Ta roślina pochodząca z Ameryki Południowej w domowej uprawie potrafi dorosnąć do około 30-40 cm wysokości. Kaladium tworzy podziemną bulwę, z której na długich i wzniesionych ogonkach wyrastają spore, miękkie liście. Przybierają one sercowato-strzałkowaty bądź szeroko-lancetowaty kształt, a dodatkowo zachwycają pięknym ubawieniem z wyraźnie zaznaczonym unerwieniem na blaszce liściowej. W sprzyjających warunkach także i ta roślina może zakwitać, jej kwiaty nie są jednak szczególnie dekoracyjne. Dobrym pomysłem będzie usuwanie ich, aby niepotrzebnie nie zabierały roślinie energii.
Kaladium dwubarwne nie jest niestety zbyt łatwe w uprawie. W sprzedaży najczęściej oferuje się bulwiaste kłącze. Wczesną wiosną sadzimy roślinę płytko do doniczki wypełnionej przepuszczalnym, piaskowo-torfowym podłożem. Powinno mieć ono lekko kwaśne pH. Odpowiednie będzie więc podłoże dla palm. Przez cały sezon wegetacyjny kaladium regularnie zasilamy nawozem dla roślin o zmniejszonej ilości azotu i większej zawartości potasu. Pamiętajmy o systematycznym podlewaniu rośliny! Jej stanowisko natomiast powinno być jasne, ale osłonięte od bezpośredniego słońca.
7. Niedośpian kłosolistny (Hypoestes phyllostachya)
W naturze to niewielki półkrzew, który porasta ciepłe i wilgotne tereny Afryki i Azji. Ma on jajowate, ostro zakończone, zielone liście. Największym walorem niedośpianu jest nakrapianie blaszki liściowej – ma ona nieregularne, jasnoróżowe plamki. Pod względem wybarwienia jest to roślina bardzo różnorodna. Najbardziej popularne odmiany mają liście zielone, białe, różowe czy karminowe o różnym stopniu wybarwienia, ale także wielkości i ilości plamistych cętek oraz smug.
Niedośpian preferuje stanowisko z rozproszonym światłem oraz temperaturę pokojową. Odpowiednie dla tej rośliny będzie podłoże wilgotne, pamiętajmy jednak, że w donicy nie mogą tworzyć się zastoje wody. Pamiętajmy również o zapewnieniu niedośpianowi odpowiedniej wilgotności powietrza – to wręcz klucz w jego uprawie. W celu zagęszczenia pędów systematycznie przycinajmy roślinę.
Kamila Berthold
Fot. Envato elements
