Zimozielone rośliny w ogrodzie
Zimozielone krzewy i krzewinki możemy w różny sposób zaaranżować w naszym ogrodzie. Idealnie sprawdzą się jako niższe bądź wyższe żywopłoty oraz zielone rzeźby, a także uzupełnią kompozycję z roślin, które zrzucają liście na zimę. Wiele gatunków zimozielonych może pozostać nieokryta na zimę. Jest jednak jeden warunek – muszą zostać posadzone w miejscu, które jest osłonięte od chłodnych i suchych wiatrów. Rośliny zimozielone najczęściej pochodzą z regionów ciepłych, więc w mroźne zimy przemarzają bądź tracą dużo wilgoci z powodu suszy fizjologicznej. Dlatego w okresie zimowym wymagają przede wszystkim podlewania. Na mróz narażone są zwłaszcza młode krzewy i krzewinki zimozielone. Osłaniajmy je przez kilka pierwszych sezonów po posadzeniu. Później już nie będzie to konieczne.
Jakie gatunki sprawdzą się najlepiej w polskim klimacie? Które są najbardziej odporne na mrozy i suche wiatry?
Barwinek pospolity
Barwinek pospolity często bywa nazywany barwinkiem mniejszym. W naturze rośnie w Europie i Azji Zachodniej, w lasach liściastych oraz w zaroślach. Roślina ta jest szczególnie atrakcyjna ze względu na małe, błyszczące, owalne i skórzaste liście. Osiąga około 10-15 cm wzrostu. Obsypuje się pięknymi, fioletowymi bądź niebieskimi kwiatami nieprzerwanie od kwietnia do sierpnia. Pięciopłatkowe kwiaty pojawiają się na wzniesionych, szybko rozrastających się pędach.
Wymagania barwinka pospolitego są niewielkie. Najlepiej posadzić go na stanowisku cienistym bądź półcienistym. Świetnie sprawdzi się w okolicy wyższych krzewów oraz drzew. Roślina ta preferuje żyzną i próchniczą glebę. W trakcie przedłużającej się suszy należy regularnie podlewać ten zimozielony gatunek.
Bukszpan wiecznozielony
Bukszpan wiecznozielony, nazywany również gryszpanem bądź gryczpanem, to bardzo gęsty krzew liściasty, występujący naturalnie na terenach południowej oraz zachodniej Europy. Ta roślina idealnie nadaje się do formowania. Rośnie wolno, ale może dorosnąć – w zależności od odmiany – do 2-5 m. Zdarzają się jednak okazy, które osiągają wysokość 10 m! Pędy bukszpanu wiecznozielonego początkowo są zielone, ale z czasem stają się szarobrązowe. Ozdobą tej rośliny są nie tylko małe, eliptyczne i błyszczące liście, ale również niepozorne, żółtawe kwiaty. Wydzielają one delikatny i przyjemny zapach, a na bukszpanie pojawiają się w marcu oraz kwietniu. Warto wiedzieć, że bukszpan jest rośliną miododajną. Trzeba jednak na niego uważać, gdyż zawiera szkodliwe alkaloidy, jest więc silnie trujący.
Bukszpan wiecznozielony preferuje cień i półcień, ale poradzi sobie również w słońcu. Ten zimozielony gatunek ma niewielkie wymagania co do podłoża – w naturze można je spotkać nawet na ziemiach kamienistych czy gliniastych. Najlepiej jednak roślina ta będzie rozwijać się w ziemi żyznej, przepuszczalnej oraz bogatej w wapń. Bukszpan nie lubi susz, więc zwłaszcza latem należy go regularnie podlewać. Warto formować nasz krzew, aby za pomocą cięcia uzyskać pożądany kształt.
Ognik szkarłatny
Ognik szkarłatny to piękny krzew o wyprostowanym pokroju. Potrafi dorosnąć do 2,5 m wysokości. Jego główną i efektowną ozdobę stanowią kuliste, pomarańczowoczerwone owoce, które są chętnie zjadane przez ptaki. W łagodne zimy na roślinie pozostają skórzaste i błyszczące liście. Kwiaty pojawiają się na krzewie w maju i przybierają białą barwę. Jego pędy są natomiast pokryte ostrymi cierniami.
Ognik szkarłatny nie ma szczególnych wymagań glebowych. Najlepiej będzie rozwijać się na stanowisku słonecznym bądź półcienistym. Pamiętajmy, że młode okazy tego gatunku lubią szczególnie przemarzać, więc przez kilka pierwszych sezonów po posadzeniu warto je okrywać. Roślina ta idealnie nada się do kompozycji ogrodowych z innymi krzewami lub do tworzenia żywopłotów.
Kamila Berthold
Fot. Envato elements
