Charakterystyka zimowitów
Do rodziny zimowitowatych należy zarówno zimowit wiosenny, jak i jesienny. Są to rośliny lądowe, zielne oraz byliny, rosnące naturalnie na wielu kontynentach, poza obszarami Ameryki Południowej. Zimowity są kwiatami bulwiastymi, które spotkamy nie tylko w Europie, ale także na przykład w północnej Afryce. Najpopularniejszymi gatunkami w Polsce są te, które kwitną na wiosnę i na jesień. Rośliny te wydają kwiaty zawsze w tym czasie, w którym liście jeszcze się nie rozwinęły bądź w którym już zaschły.
Ponieważ zimowity występują także na terenie naszego kraju, ich ogrodowa uprawa nie jest szczególnie wymagająca. Najczęściej rośliny te spotykane są w niższych partiach pasm górskich, chociaż mogą pojawiać się też na wyżynach. Uwielbiają bardzo jasne lasy mieszane, nieco wilgotniejsze łąki czy zarośla.
Co warto wiedzieć o zimowicie jesiennym?
Zimowity jesienne z wyglądu nie różnią się praktycznie od ich wiosennych „krewnych”. Osiągnąć mogą od 20 do 30 cm wysokości, są więc niewielkie. Pędy zimowitów uległy znaczącym modyfikacjom, w wyniku których są one w większości zredukowane. Pod ziemią znajduje się natomiast bulwa. Z niej na jesień wyrasta pęk korzeni. Jedna taka cebula może zawierać od 3 do 4 zawiązków liści. W przypadku zimowita jesiennego liście wyrastają ponad ziemię wczesną wiosną. Te elementy rośliny są ostro zakończone i wąskie. W okresie letnim zaczną one zasychać i to całkowicie normalny proces.
Najefektywniejszą częścią zimowitów są jednak ich delikatne kwiaty. Pojawiają się one na roślinach już w sierpniu, a obumierają w październiku. Jedną z istotniejszych kwestii są ich kolory. Zimowity mogą rozwijać kwiaty w barwach od bieli, przez róż, po intensywny fiolet. Pomiędzy płatkami rośliny wytwarzają przypominającą nieco wydłużone jajko torebkę. Tam właśnie znajdują się kuliste nasiona.
Jakie wymagania ma zimowit jesienny?
Właściwie powinniśmy zacząć od samego wyboru bulwy. Pamiętajmy, aby była ona zdrowa, bez skaz czy obić. Wtedy będziemy mieć pewność, że wyhodujemy silną i piękną roślinę. Cebule zimowita jesiennego sadzimy latem w glebie przepuszczalnej, wapiennej, gliniasto-ilastej bądź gliniasto-piaszczystej. Musi być ona dość żyzna. Zimowit lubi wyższą wilgotność, lecz zniesie także krótkotrwałe susze latem. Najlepsze stanowisko dla tej rośliny będzie nasłonecznione bądź delikatnie zacienione, chociaż doświadczeni ogrodnicy twierdzą, że zimowit poradzi sobie również w pełnym cieniu.
Jak pielęgnować zimowita jesiennego?
Zimowity sadzimy w lipcu oraz w sierpniu. Większe cebule rozmieszczamy w ziemi w odległości około 20 cm od siebie, a mniejsze – około 10 cm. Rośliny te możemy rozmnażać samodzielnie poprzez podział bulw przybyszowych. Jesienią u podstawy bulwy matczynej wyrośnie bruzda, z której będziemy mogli pozyskać bulwy potomne. Gdy chcemy wykorzystać nasiona własnych egzemplarzy, powinniśmy zasiać je od razu po zbiorze. Pod koniec lata możemy także przesadzać zimowity.
Rośliny te podlewamy umiarkowanie, najlepiej raz w tygodniu i tylko w okresach dłuższej suszy. Nawóz wieloskładnikowy, przeznaczony do roślin kwitnących lub cebulowych, stosujemy przez cały maj – raz na 2 tygodnie. Już pod koniec lata zimowit swoimi urokliwymi kwiatami będzie zdobił nasz ogród.
Kamila Berthold
Fot. Pixabay
