To musisz wiedzieć przed udaniem się na grzybobranie
Sezon jesienny jest najbardziej obfity pod względem ilości oraz jakości grzybów. Nic więc dziwnego, że wielu entuzjastów tak tłumnie wybiera się o tej porze roku do lasów. Każdy z nas podczas grzybobrania powinien jednak zachować pewne środki ostrożności. Według doświadczonych grzybiarzy jedna z najważniejszych zasad dotyczy tego, aby nie zbierać tych egzemplarzy, których nie jesteśmy w stanie stuprocentowo zidentyfikować. Grzybów, co do których nie jesteśmy pewni, czy są jadalne, czy też nie, najlepiej nie zrywać. Pozostawiamy je w lesie lub ewentualnie robimy dokładne zdjęcia, aby poradzić się innych miłośników grzybobrania. Musimy także wiedzieć, że wiele gatunków jest pod ochroną i nie należy ich pod żadnym pozorem zabierać do domu. Ważne jest także miejsce, do którego udamy się na eskapadę. Wybierajmy lasy, polany czy łąki znajdujące się z dala od ruchliwych ulic, fabryk czy innych miejsc, które mogłyby zanieczyszczać powietrze i glebę wokół. Ostatnia istotna sprawa dotyczy spożywania grzybów. Należy upewnić się, w jaki sposób odpowiednio przygotować nasze zbiory w ten sposób, abyśmy mogli bezpiecznie je zjeść. I aby cieszyć się ich smakiem!
Twardzioszki – tworzą czarcie koła, lecz są też… smaczne!
Wśród dosyć niecodziennych grzybów, które są jadalne, a nawet bardzo smaczne, wymienić można twardzioszki. To jedne z tych gatunków, na które najczęściej nie zwracamy uwagi, wybierając się na grzybobranie. Dwa rodzaje twardzioszków – przydrożny oraz czosnaczek, rosną na łąkach, pastwiskach czy na skrajach lasów, ale porastają nawet polne ścieżki. Słyną z tego, że nie rosną pojedynczo, a tworzą tak zwane czarcie kręgi czy też czarcie koła. W identycznych siedliskach rosną inne grzyby, bardzo podobne do twardzioszków, lecz trujące dla człowieka. Są to lejówki i grzybówki. Przed zerwaniem danego okazu trzeba więc dokładnie go obejrzeć. Twardzioszki odznaczają się kremowo-karmelowym wyglądem. Kapelusz ma od 1 do 6 cm średnicy. Blaszki są rzadkie i białawe, a trzon elastyczny i niełamliwy. Miąższ twardzioszków ma przyjemny zapach i bardzo delikatny smak. W przypadku tych grzybów spożywamy wyłącznie kapelusze, bowiem cienkie trzonki są bardzo łykowate.
Sałata, gąbka, kalafior… Jak wygląda siedzuń sosnowy?
Siedzuń sosnowy to specjalistyczna nazwa popularnego grzyba, znanego wielu grzybiarzom jako kozia broda lub szmaciak. Cechą wyróżniającą ten gatunek jest kształt. Grzyb jest nieregularnie kolisty, z silnie pofałdowanymi płatkami, zakończonymi na brzegach ząbkami. W przypadku siedzunia sosnowego nie mamy więc do czynienia z klasycznym kapeluszem osadzonym na trzonie. To sprawia, że gatunek ten trudno pomylić z jakimkolwiek niejadalnym grzybem. Owocnik koziej brody może być biały, kremowy, a nawet żółtobrązowy. Biały i sprężysty miąższ ma bardzo wyrazisty, orzechowy zapach. Wyczuwalny może być również delikatny aromat anyżu. Kozia broda występuje w lasach mieszanych i iglastych, a zbierać ją możemy do lipca do listopada. Przy zbiorach szmaciaka kierujmy się zwłaszcza wyglądem. Do koszyka wkładajmy wyłącznie młode okazy, gdyż stare owocniki są niesmaczne i bardzo łykowate. Siedzuń jest bardzo kruchym grzybem. Aby nie zniszczyć jego struktury przed właściwą obróbką uzdatniającą do spożycia, warto delikatnie, ręcznie oczyścić go z piasku, ściółki czy owadów. Następnie należy grzyba nieco obgotować, co też wydobędzie i wzmocni korzenny aromat tego gatunku.
Grzyb przypominający wielką czaszkę. Czy czasznica jest smaczna?
Czasznica olbrzymia to bardzo zadziwiający gatunek. Pewnie wielu z nas widziało go nie tylko w lasach, ale także w parkach, ogrodach czy na łąkach. Co ciekawe, grzyb ten jest jadalny – wystarczy wybrać określony okaz i odpowiednio go przyrządzić. Czasznica należy do rodziny purchawkowatych, nie ma więc klasycznej budowy. Zamiast kapelusza i trzonu tworzy kulistą strukturę wrośniętą w podłoże. Młode okazy są białe i mają gładką powierzchnię. Tylko takie czasznice możemy zbierać i jeść. Z czasem, im starszy jest grzyb, tym bardziej ciemnieje, a w końcu zasycha, aby na koniec pęknąć i uwolnić zarodniki. Pamiętajmy, że czasznica będzie zdatna do jedzenia wyłącznie wtedy, gdy także jej wnętrze będzie białe, a miąższ zwarty i twardy. Grzyb miękki i ciemniejszy nie będzie już smacznym kąskiem. Największy wysyp tego gatunku przypada na wrzesień i październik. Wówczas można znaleźć naprawdę spore okazy, o średnicy od 10 do ponad 60 cm.
Kamila Berthold
Fot. Envato elements, Pixabay
