Samodzielnie można uprawiać niezliczoną ilość roślin, w tym ziół. Najpopularniejszy jest tymianek, oregano, bazylia, melisa, mięta. Warto poznać zasady dotyczące zrywania i suszenia tych roślin.
Kiedy najlepiej zbierać zioła?
Zioła zbieramy w suchy dzień, o poranku, ale wtedy, gdy nie ma już rosy. Ważną zasadą jest cięcie przed zakwitnięciem. Zawsze wybieramy rośliny, które są nieuszkodzone, zdrowe. Jeśli buszujemy w dzikich zaroślach czy lesie w poszukiwaniu dobroczynnych ziół, zbieramy okazy rosnące daleko od szosy, aby uniknąć zanieczyszczeń. Warto pamiętać, aby zostawić część rośliny, wtedy urośnie i obrodzi. Najlepsza pora na zbieranie kory to wiosna, natomiast kwiaty zbieramy gdy ładnie zakwitną. Zaraz po zerwaniu rośliny zabieramy się za suszenie.
Jak prawidłowo suszyć zioła?
Przede wszystkim nie wystawiamy ich na promienie słoneczne, które mogą spowodować ulatnianie olejków eterycznych. Lepiej je podwiesić na tarasie czy w altanie – warunek – miejsce musi być zacienione i przewiewne. Kolejną opcją jest suszenie w otwartym piekarniku w niskiej temperaturze (ok. 30 stopni Celsjusza), a nawet w suszarce do grzybów. Ważne, aby zioła pozostawały w całości, trzeba się z nimi ostrożnie obchodzić i ich nie łamać. Niestety łatwo łapią inne zapachy, więc przechowujemy je z dala od intensywnych woni. Zioła, które nie zawierają wiele wody, są małe i sztywne, jak tymianek, rozmaryn, majeranek najpierw trzeba opłukać w zimnej wodzie. W następnej kolejności pozbywamy się wilgoci i wiążemy w pęczki, które wieszamy łodygami w dół. Suszenie trwa do trzech tygodni, aż grubsze ogonki i łodygi dadzą się złamać. Natomiast bazylia, mięta, estragon, lubczyk, czyli rośliny o bardziej mięsistych liściach suszymy od razu po umyciu. W jaki sposób? Należy oberwać liście i rozłożyć je na drobnej siatce rozciągniętej na ramie. Już po tygodniu susz będzie gotowy.
Czy można zamrozić zioła?
To coraz modniejszy sposób na przechowywanie ziół. Całkiem sporo osób mrozi koperek, pietruszkę, ziele selera, bazylię czy posiekane zielone części pora. Całe lub posiekane zioła najlepiej umieść w woreczkach strunowych lub plastikowych pojemnikach i zamrozić. Warto je opisać.
Jak należy przechowywać zioła?
Przechowujemy je w szczelnie zamkniętych słoikach (opisanych) w miejscu bez dostępu światła. Mogą do tego posłużyć również materiałowe lub papierowe woreczki. Zasada jest taka, że nie pakujemy ziół do plastikowych lub foliowych torebek czy metalowych puszek.
Kalendarz zbioru ziół:
styczeń: owoce jałowca, ziele jemioły, pąki leszczyny, plecha porostu islandzkiego;
luty: kora wierzby i kasztanowca, korzeń lubczyka czy łopianu, plecha porostu;
marzec: korzeń tarniny, łopianu, lubczyka, kłącze wężownika i tataraku, kora kruszyny, w dalszym ciągu owoce jałowca i ziele jemioły, kora kaliny, pąki leszczyny, pąki i sok brzozy brodawkowatej, kora dębu i kaliny koralowej, kwiat malwy czarnej;
kwiecień: liście czosnku niedźwiedziego, korzeń pokrzywy, cykorii, arcydzięgla, berberysu, żywokostu i wilżyny, kłącze perzu i tataraku, kora bzu czarnego, dębu, kaliny, kruszyny, pąki i liście leszczyny, liście czosnku niedźwiedziego, ziele glistnika jaskółcze ziele, ziele macierzanki zwyczajnej, mniszka, piołunu, pąki sosny;
maj: ziele mniszka, fiołka, pięciornika, liść babki lancetowatej, bluszczu, borówki czernicy, brzozy, bukwicy, jeżyny, maliny; morwy, pokrzywy, kwiaty chabru, jaśminu, kasztanowca, koniczyny i malwy czarnej;
czerwiec: , ziele dziurawca, hyzopu, macierzanki zwyczajnej, liście arcydzięgla, babki lancetowatej, bobrka, borówki brusznicy, maliny, morwy, orzecha, porzeczki, szałwii, wierzbówki, kwiaty czarnego bzu, chabru, głogu, koniczyny, jaśminu, kasztanowca, lawendy, nagietka, koszyczki rumianki, ziele melisy, mięty, miodunki, nawłoci, piołunu, prawoślazu, przetacznika, tymianku;
lipiec: kwiatostan kocanki piaskowej, kwiaty koniczyny, lipy, nagietka, wrotyczu, liście i owoce borówki brusznicy, kwiat bzu czarnego, szyszki chmielu, ziele dziurawca, jeżówki, fioła, hyzopu, krwawnika, majeranku, melisy, cząbru, ogórecznika, prawoślazu, pięciornika gęsiego, skrzypu, tymianku, koszyczki rumianki, owoce kopru i kminku oraz porzeczki czarnej;
sierpień: liście i owoce czarnej porzeczki oraz maliny, ziele centurii, drapacza, dziurawca, jeżówki, krwawniku, melisy, skrzypu, tymianku, liść i owoc orzecha włoskiego, owoce anyżu, derenia, jarzębiny, jeżyny, kminku, kopru, rokitnika, morwy białej;
wrzesień: nasiona kozieradki, owoce czarnego bzu, anyżu, derenia, głogu, jarzębiny, kasztanowca, tarniny i dzikiej róży, kwiat wrzosu, kocanki, ziele krwawnika, jeżówki, majeranku, melisy, liść szałwii, szyszki chmielu;
październik: owoc berberysu, czarnego bzu, głogu, jarzębiny, kasztanowca, pigwy, rokitnika, korzeń cykorii, bertramu, glistnika jaskółcze ziele, jeżówki, kozłka, lubczyka, łopianu, pokrzywy, owoc dzikiej róży, żurawiny, korzeń biedrzeńca;
listopad: szyszkojagody jałowca, korzenie berberysu, bzu czarnego, chrzanu, biedrzeńca, owoce pigwy i tarniny, ziele jemioły, korzeń chrzanu i glistnika;
grudzień: szyszkojagody jałowca, korzenie berberysu, bzu czarnego, chrzanu, biedrzeńca, owoce pigwy i tarniny, ziele jemioły.
Oprac. Angelika Drygas
Fot. envato elements
Źródło: pracowniaziol.pl
