W Polsce każde dziecko, które ma od 6 do 18 lat, musi się uczyć. To jest obowiązek przedszkolny i szkolny. Edukacja domowa jest po prostu alternatywą, legalną i również bezpłatną. Nauczanie w domu jest skrajnie rożne od tradycyjnego – odbywa się nie w budynku szkoły i bez udziału nauczyciela. Tak naprawdę za postępy w nauce odpowiada rodzic. I właśnie ci opiekunowie, którzy czują się na siłach, aby wziąć pełną odpowiedzialność za poziom edukacji swojego dziecka, decydują się na tę formę nauczania. O tym, że popularność nauczania domowego stale rośnie, mówią liczby: w roku szkolnym 2019/2020 w tym trybie uczyło się 12 tysięcy uczniów, w roku kolejnym już 20 tysięcy. Na pewno wpłynęła na te statystki pandemia, która zaznajomiła rodziny z systemem zdalnym, a ponadto pozwoliła odnaleźć się niektórym dzieciom w tej formie nauki.
Kolejne kroki – edukacja domowa
Aby przejść na nauczanie w domu, trzeba przygotować i złożyć wniosek o zezwolenie na edukację domową. Najczęściej należy napisać go samodzielnie. Ponadto oświadczenie, w którym rodzic zobowiązuje się do zapewnienia dziecku warunków umożliwiających realizację podstawy programowej na odpowiednim etapie kształcenia. Na koniec, zobligowanie do przystąpienia dziecka do rocznych egzaminów klasyfikacyjnych. Do niedawna trzeba było uzyskać opinię z publicznej poradni psychologiczno-pedagogicznej. Jednak ten wymóg zniesiono.
We wniosku trzeba też określić etap nauki:
I etap – I, II i III klasa szkoły podstawowej,
II etap – IV–VIII klasa szkoły podstawowej,
III etap – szkoła ponadpodstawowa.
Dokumenty należy złożyć u dyrektora przedszkola albo szkoły, w dowolnym momencie roku szkolnego lub przed jego rozpoczęciem. Na decyzję czeka się do 30 dni. W przypadku odmowy można odwołać się od tej decyzji do kuratora oświaty. Uczeń pełnoletni, który nie jest objęty obowiązkiem nauki, nie może się ubiegać o zezwolenie na realizację tego obowiązku poza szkołą.
Nauczycielami dziecka mogą być:
- rodzice,
- opiekunowie prawni,
- inne osoby, które wskażą rodzice albo opiekunowie.
Nie ma wymogu ukończenia specjalnych studiów ani szkoleń.
Egzaminy klasyfikacyjne
Najwięcej emocji wzbudza konieczność weryfikacji wiedzy ucznia. Odbywa się ona na podstawie rocznych egzaminów klasyfikacyjnych, których zakres ustala dyrektor. Po zdanych egzaminach dziecko otrzyma świadectwo ukończenia danej klasy. Nie będzie na nim oceny z zachowania, ocen z muzyki, plastyki, techniki i wychowania fizycznego. Ważne! Szkoła zapewnia uczniowi komplet podręczników (ćwiczenia daje, podręczniki wypożycza).
Podstawa prawna:
- Ustawa z dnia 14 grudnia 2016 r. – Prawo oświatowe (Dz. U. z 2020 r., poz. 910, z późn. zm.)
- Ustawa z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2020 r. poz. 256, z późn. zm.)
Jak zrezygnować z edukacji domowej?
Z edukacji domowej możemy w każdym momencie zrezygnować. Należy tylko złożyć wniosek o cofnięcie nauczania domowego do dyrektora, który wcześniej wydawał zgodę. Sam dyrektor może cofnąć zezwolenie, gdy:
- dziecko nie przystąpiło do egzaminów klasyfikacyjnych, a jego nieobecność nie została usprawiedliwiona,
- dziecko nie zda egzaminów klasyfikacyjnych,
- zezwolenie na edukację domową okaże się nieważne.
Wsparcie w nauczaniu
Rodzice pozostający w systemie edukacji domowej mogą posiłkować się wieloma fundacjami, a także korzystać z materiałów dydaktycznych i internetowych przeznaczonych dla każdego etapu nauki, jak: Centrum Nauczania Domowego, Centrum Nauczania Domowego, Szkoła w Chmurze, Szkoły Benedykta.
Z jakich powodów można mieć nauczanie domowe?
Najczęściej jest to związane z pobudkami moralnymi – rodzice pragną uczyć i wychowywać swoje dzieci zgodnie z własnymi zasadami, np. by uchronić dziecko przed złymi wzorcami. Często wskazaniem są choroby dziecka, także na tle psychicznym oraz miejsce zamieszkania (np. wieś) i brak konkretnej placówki szkolnej.
Oprac. Angelika Drygas
Fot. envato elements
Źródło: gov.pl
