Nowotwory narządów płciowych często owiane są tabu. Pacjenci wstydzą się objawów i często przedłużają czas, zanim zgłoszą się do lekarza. W przypadku podejrzenia raka czy guza, bez względu na jego umiejscowienie, należy natychmiast zgłaszać się do specjalisty. Wszelkie niepokojące sygnały z ciała powinny być wskazaniem do kontroli.
Rak sromu – specyfika
Ostatnio pisaliśmy o raku prącia, tym razem przeanalizujemy inny typ nowotworu, dotykający narządy płciowe kobiety. Rak sromu nie występuje bardzo często, obejmuje zewnętrzne narządy rodne kobiety, wargi sromowe, łechtaczkę. Rak sromu może rozwijać się w kilku miejscach równocześnie. Stanowi on 0,7% wszystkich nowotworów złośliwych kobiet. Na świecie zapada na niego około 27 tysięcy kobiet rocznie. Obecnie nie są dostępne badania przesiewowe w kierunku raka sromu. Do rozpoznania niezbędna jest wizyta u lekarza ginekologa. Niestety wiele kobiet zgłasza się do lekarza z zaawansowaną chorobą.
Specjaliści wyróżniają dwa rodzaje tego schorzenia:
- rozwijające się na podłożu zakażenia wirusem HPV, dotyczą kobiet młodszych po 40. roku życia – przybiera formę drobnych, odgraniczonych grudek różnej barwy, może je wyczuć podczas dotyku,
- niezwiązane z HPV, dotyka kobiety starsze, po 60. roku życia, najczęściej ma postać pojedynczej rozlanej zmiany.
Dlaczego kobiety chorują na raka sromu?
Czynnikami mogącymi powodować zachorowanie na raka sromu są choroby przenoszone drogą płciową, a zwłaszcza zakażenie wirusem HPV. Do czynników ryzyka zalicza się także choroby autoimmunologiczne i cukrzycę, a także palenie tytoniu. Czynnikami niezwiązanymi z HPV mogą być przewlekłe zapalenia nabłonka i tkanki podnabłonkowej skóry, a także błony śluzowej sromu, zwłaszcza rozrostu płaskonabłonkowego. Czynnikami ryzyka są także zaburzenia endokrynologiczne, takie jak np. hipoestrogenizm, czyli nadmiar estrogenów; późna pierwsza miesiączka; wczesna menopauza; małe stężenie witaminy A w surowicy krwi; stany związane z obniżeniem odporności.
Wczesne objawy raka sromu
Są często mylone z infekcjami, ponieważ je przypominają! Jest to przeważnie uczucie pieczenia i świąd sromu, które trudno skojarzyć z widmem nowotworu. Przypominają raczej infekcje grzybicze.
Późniejsze symptomy:
- zmiany w kolorze skóry,
- narośle wyglądające jak brodawki,
- owrzodzenia,
- tkliwy, wrażliwy na ból srom,
- ból podczas oddawania moczu,
- zaburzenia oddawania moczu,
- krwawienia,
- przewlekłe zaleganie moczu w pęcherzu,
- zakażenia dolnego odcinka układu moczowego,
- może pojawić się ból podczas stosunków seksualnych,
- nieprzyjemny zapach.
Metody walki z rakiem sromu
Najczęściej stosuje się leczenie chirurgiczne, radioterapię oraz chemioterapię. Wybór rodzaju leczenia chirurgicznego jest uzależniony od lokalizacji oraz stopnia zaawansowania guza. Ważne jest także ustalenie, czy wystąpiły przerzuty – w tym przypadku lekarze sprawdzają zwłaszcza stan węzłów chłonnych. Leczenie raka sromu jest skomplikowane. Najczęściej polega na wycięciu warg sromowych wraz z guzem oraz węzłów chłonnych pachwin.
Oprac. Angelika Drygas
Źródło: zwrotniraka.pl, mp.pl, forumginekologii.pl
fot. envato elements
