Zespół jelita nadwrażliwego (z ang. Irritable Bowel Syndrome – IBS) to choroba całego organizmu. Do zaburzeń dochodzi bowiem na linii jelito-mózg, choć symptomy dotyczą najczęściej przewodu pokarmowego. To schorzenie przewlekłe, polegające na dysfunkcji jelit. Kryteria Rzymskie IV IBS jasno określają wyznaczniki, według których diagnozuje się tę chorobę. Jest to przede wszystkim nawracający ból brzucha przez co najmniej jeden dzień w tygodniu. Występuje on regularnie przez trzy miesiące.
Dochodzą do tego kolejne cechy:
- ból występuje podczas wypróżnienia,
- wraz z bólem występuje zmiana częstotliwości wypróżnień,
- chory obserwuje zmianę konsystencji stolca.
Czynniki rozwoju zespołu jelita drażliwego
IBS może mieć podłoże genetyczne i środowiskowe. Tak naprawdę, wiele zależy od tego, w jaki sposób się odżywiamy i jak często się ruszamy. Do powstania IBS przyczynia się niewłaściwa dieta, w której dominują przetworzone produkty, słodycze, tłuste mięso, fast foody. Na jelita negatywnie działa także silny przewlekły stres, zaburzenia depresyjno-lękowe oraz zaburzenia mikrobioty jelitowej powstałe na przykład na skutek antybiotykoterapii.
Objawy zespołu jelita drażliwego:
- uporczywy, skurczowy ból brzucha, niezwykle często pojawia się w lewym podbrzuszu,
- częste wzdęcia i gazy,
- zmiana częstości wypróżnień,
- nagła potrzeba defekacji,
- uczucie niepełnego wypróżnienia,
- inna konsystencja i wygląd stolca,
- zaparcia bądź biegunki.
Najczęściej symptomy te zależą od tego, z jakim typem IBS mamy do czynienia: z dominującą biegunką, z dominującym zaparciem, z zaparciami i biegunkami na zmianę lub w postaci nieklasyfikowanej.
Zespół jelita drażliwego (IBS) – dieta
Przede wszystkim należy ograniczyć spożywanie produktów z wysokim poziomem FODMAP (grupa fermentujących węglowodanów). Zaleca się jej stosowanie przez kilka tygodni. Dieta low FODMP polega na unikaniu miodu, ksylitolu, syropu glukozowo-fruktozowego, świeżych owoców i suszonych, soków owocowych, ketchupu, mleka i produktów mlecznych, pszenicy, żyta, niektórych orzechów i nasion roślin strączkowych, czosnku, cebuli, warzyw kapustnych. Warto włączyć także suplementację probiotykami, które wesprą prawidłowe funkcjonowanie flory bakteryjnej jelit. Dobrze zbilansowaną dietę powinien zaproponować specjalista.
Do produktów low FODMAP należą:
- papryka, marchew, seler, szczypiorek, bakłażan, zielona fasola, sałata, dynia, pomidory, ogórek, ziemniak, szpinak, cukinia,
- banany, jagody, grejpfrut, winogrona, melon, kiwi, cytryna, pomarańcza, maliny, truskawki,
- produkty bez pszenicy, owies, jęczmień, gryka, kukurydza, ryż, komosa ryżowa,
- sery twarde, mleko, jogurty bez laktozy,
- cukier, glukoza.
Produkty z wysoką zawartością FODMAP:
- szparagi, buraki, brukselka, brokuły, kapusta, czosnek, por, cebula, kalafior, grzyby, groszek, kukurydza,
- jabłka, gruszki, brzoskwinie, mango, awokado, arbuzy, morele, wiśnie, nektarynki, śliwki,
- owoce suszone,
- soki owocowe.
- ciecierzyca, soczewica, fasola, soja,
- mleko krowie, kozie, owcze, jogurty, miękkie sery, lody z mleka,
- pszenica i żyto,
- fruktoza, maltitol, sorbitol, ksylitol.
Angelika Drygas
Źródło: medycyna.pl
Fot. envato elements
