Dlaczego iglaki brązowieją?
Najczęstszą przyczyną żółknięcia, a w rezultacie brązowienia iglaków, jest niedobór magnezu. Zaobserwować można to zjawisko zwłaszcza w najmłodszych przyrostach krzewów i drzew. Bardzo wrażliwe na niedobór tego pierwiastka są popularne tuje, nazywane również żywotnikami. Inną przyczyną brązowienia igieł jest przemarznięcie, czego powodem jest wysuszający i mroźny wiatr. Przemarznięcie obserwuje się najczęściej po zimie, zwłaszcza na stanowisku od strony północno-wschodniej. Często spotykanym widokiem jest szpaler iglaków, które zbrązowiały tylko po jednej stronie. Wtedy istotne jest wycięcie po zimie uschniętych pędów, a następnie użyźnienie roślin. Wynikiem niedoboru świtała natomiast jest usychanie igieł wewnątrz korony iglaka. Dzieje się to na pędach położonych przy przewodniku, czyli pędzie głównym. W tej sytuacji należy przede wszystkim przerzedzić pędy rośliny, tak aby do wnętrza korony mogły docierać promienie słoneczne. Bez tego zabiegu sam nawóz niestety nie pomoże.
Warto zwrócić uwagę również na to, jaka pogoda panowała w sezonie wiosennym i letnim. Długotrwała susza nie sprzyja gatunkom lubiącym wilgotne podłoża, takim jak jodła czy świerk. W rezultacie rośliny te, osłabione brakiem wody, znacznie częściej padają atakiem mszyc czy przędziorków. Musimy zwracać uwagę również na nawodnienie – brązowienie igieł jałowca, żywotnika czy cyprysika może być wynikiem nadmiaru wody i przegnicia systemu korzeniowego.
Dlaczego iglaki brązowieją od środka?
Poza niedoborem światła iglaki mogą jeszcze z innych powodów brązowieć od pędu głównego. Brązowienie igieł może wynikać także z ataku choroby grzybowej, która może dotknąć zarówno tuje, jak i jałowce, cisy czy sosny. Charakterystyczną dla tego typu roślin chorobą jest fytoftoroza. Brązowienie zaczyna się wówczas od podstawy pnia i stopniowo przechodzi wyżej. Rośliny rosną wolniej, pędy żółkną, później usychają, a w rezultacie – roślina obumiera. Choroba ta atakuje system korzeniowy iglaków, przez co roślina nie jest w stanie prawidłowo pobierać wody i składników pokarmowych z podłoża. Na miejsce dotkniętego chorobą iglaka nie należy sadzić kolejnych roślin bez uprzedniego odkażenia gleby. Inną chorobą grzybową atakującą iglaki jest szara pleśń. Na igłach czy łuskach w środku krzewu pojawiają się wodniste plamy, a przy dużej wilgotności na tychże plamach zaobserwować można szary, pylący nalot. Po stwierdzeniu tej choroby należy jak najszybciej usunąć zainfekowane pędy.
Pamiętać trzeba, że tuje brązowieją zwłaszcza po zimie, czego główną przyczyną może być mróz czy susza fizjologiczna, a więc sytuacja, kiedy iglaki nie mogą pobierać wody z gleby, gdyż ziemia jest jeszcze zamarznięta. Jak więc temu zapobiec?
Jak zapobiec brązowieniu iglaków?
Przede wszystkim jesienią należy intensywnie podlewać iglaki, zwłaszcza żywotniki. Zanim nadejdą mrozy, rośliny te dobrze się nawodnią. W czasie odwilży również należy skorzystać z okazji rozmarzania ziemi, aby ponownie podlać iglaki. Wato jesienią zastosować także odpowiedni oprysk – o tej porze roku na igłach znajdują się jaja przędziorka sosnowca czy mszyc.
Innym rozwiązaniem jest nawożenie iglaków. Nawóz można stosować zarówno w formie doglebowej, jak i dolistnej. Sięgamy po niego zapobiegawczo lub interwencyjnie, kiedy już pojawiły się pierwsze objawy brązowienia. W sklepach najczęściej spotykamy nawozy granulowane, jednak bez problemu można je rozpuszczać – wówczas podlewamy bądź opryskujemy nimi rośliny. Warto zwrócić uwagę szczególnie na te nawozy, które zawierają dużą dawkę siarczanu magnezu. Poza tym są one bogate w inne składniki mineralne, potrzebne iglakom do prawidłowego wzrostu – azot, fosfor oraz potas. Zwracajmy jednak uwagę na istotny szczegół: nawozy z dużą ilością azotu nie są dobrym rozwiązaniem jesienią z uwagi na fakt, iż pierwiastek ten niepotrzebnie pobudza rośliny do wzrostu w okresie przygotowywania się do zimy.
W przypadku tui, świerków czy cyprysików, szczególnie przydatne staną się nawozy wieloskładnikowe uzupełniające siarkę i magnez. Preparaty takie można stosować od wiosny do jesieni, gdyż nie zawierają one azotu. Wykorzystujemy je albo doglebowo, albo w formie oprysku.
Jak stosować nawóz przeciwko brązowieniu iglaków?
Nawozy przeciwko brązowieniu igieł stosujemy od marca. Równomiernie rozsypujemy preparat pod koroną drzew bądź krzewów iglastych. Dawka powinna być uzależniona od wieku i wielkości rośliny. Nawóz mieszamy z wierzchnią warstwą ziemi za pomocą grabi lub motyki, a następnie obficie podlewamy. To przyspieszy rozpuszczenie nawozu i jego głębsze przeniknięcie do gleby.
A jak przygotować oprysk dolistny? Zawsze przygotowujemy roztwór 5%, czyli 500 g nawozu rozpuszczamy w 10 l wody. Zaleca się powtarzanie zabiegu dwu- lub trzykrotnie w odstępach co 14 dni, zwłaszcza kiedy niedobory składników pokarmowych są bardzo silne. Oprysk najlepiej wykonać w godzinach porannych.
Kamila Berthold
Fot. Envato elements
